ﻧﺸﺎن ﺟﻐﺮاﻓﻴﺎﻳﻲ، ﻧﺸﺎﻧﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺒﺪأ ﻛﺎﻻﻳﻲ را ﺑﻪ ﻗﻠﻤـﺮو،
ﻣﻨﻄﻘـﻪ ﻳـﺎ ﻧﺎﺣﻴـﻪ اي از ﻛـﺸﻮر ﻣﻨﺘﺴﺐ ﻣﻲﺳﺎزد، ﻣﺸﺮوط ﺑﺮ اﻳﻨﻜﻪ ﻛﻴﻔﻴﺖ و ﻣﺮﻏﻮﺑﻴﺖ، ﺷﻬﺮت
ﻳﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﺧﺼﻮﺻﻴﺎت ﻛـﺎﻻ اﺳﺎﺳـﺎً ﻗﺎﺑـﻞ اﻧﺘﺴﺎب ﺑﻪ
ﻣﺒﺪأ ﺟﻐﺮاﻓﻴﺎﻳﻲ آن ﺑﺎﺷﺪ.
ﻋﺒﺎراﺗﻲ از ﻗﺒﻴﻞ ﻓﺮش اﻳﺮان، ﻋﺴﻞ ﺳﺒﻼن و ﭘﺴﺘﻪ رﻓـﺴﻨﺠﺎن، از اﻳﻦ دﺳﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻧﻮﻋﺎً ﻣﺤﺼﻮﻻت ﻛﺸﺎورزي، ﺑﺎ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻓﺎﻛﺘﻮرﻫﺎي ﻣﺤﻠﻲ ﻧﺎﺷﻲ از ﺧﺎك و آب و ﻫﻮا، ازﻧﻈﺮ ﻛﻴﻔﻲ، ﻗﺎﺑﻞ ارزﻳﺎﺑﻲ و ﺗﻤﺎﻳﺰ ﻫـﺴﺘﻨﺪ. اﻟﺒﺘـﻪ ﺣﻤﺎﻳـﺖ از ﻧـﺸﺎﻧﻪﻫـﺎي ﺟﻐﺮاﻓﻴـﺎﻳﻲ ﺑـﻪ ﻣﺤـﺼﻮﻻت ﻛﺸﺎورزي ﻣﺤﺪود ﻧﻤﻲﺷﻮﻧﺪ. ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺟﻐﺮاﻓﻴـﺎﻳﻲ، ﺑـﻪ
ﻣﻜـﺎن ﻳـﺎ ﻗﻠﻤـﺮو ﺧﺎﺻـﻲ اﺷـﺎره ﻣـﻲﻛﻨـﺪ، ﻛـﻪ وﻳﮋﮔﻲﻫﺎي ﻛﻴﻔﻲ آن ﻣﺤﺼﻮل را ﻛﻪ ﻧﺎﺷﻲ از
آن ﻣﻜﺎن ﻳﺎ ﻗﻠﻤﺮو اﺳﺖ، ﻣﺸﺨﺺ ﻛﻨﺪ.
ﻧﺸــــﺎﻧﻪ ﺟﻐﺮاﻓﻴﺎﻳﻲ ﺑﻪ ﻣﺼﺮف ﻛﻨﻨﺪﮔﺎن ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﻳﻚ ﻣﺤﺼﻮل در ﻣﺤﻞ ﻣﺸﺨﺼﻲ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺷﺪه و ﻣﺸﺨﺼﺎت ﺧﺎﺻﻲ دارد ﻛﻪ ﻧﺎﺷﻲ از ﻣﺤﻞ ﺗﻮﻟﻴﺪ آن
اﺳﺖ، ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﺑﺎ ﻋﻼﻣﺖ ﺗﺠﺎري ﻛـﻪ از ﺳﻮي ﻣﺎﻟﻚ آن ﺑﺮاي اﻳﺠﺎد ﺗﻤـﺎﻳﺰ ﻣﺤـﺼﻮﻻﺗﺶ از
دﻳﮕـﺮ ﻛﺎﻻﻫـﺎ اﺳـﺘﻔﺎده ﻣـﻲﮔـﺮدد، ﺗﻔـﺎوت دارد. ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎي ﺟﻐﺮاﻓﻴﺎﻳﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ در ﻗﺎﻟﺐ ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ
ﺑـﺎ رﻗﺎﺑـﺖ ﻏﻴﺮﻣﻨـﺼﻔﺎﻧﻪ ﻳـﺎ ﻗـﻮاﻧﻴﻦ ﺣﻤﺎﻳـﺖ از ﻣﺼﺮف ﻛﻨﻨﺪﮔﺎن ﻳﺎ ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﺧﺎص ﻣﻮرد ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻗﺮار ﮔﻴﺮﻧﺪ.